Dünən – mayın 17-də keşiş Baqrat İrəvanın mərkəzində genişmiqyaslı mitinq keçiriləcəyinin anonsunu verib, amma aksiyanın yerini və vaxtını açıqlamayıb. Qalstanyan daha sonra Erməni Milli Konqresinin (AMK) nümayəndələri ilə görüşüb. Görüşdə təşkilatın vitse-prezidentləri Levon Zurabyan və Aram Manukyan iştirak etsə də, birinci prezident Ter-Petrosyan arxiyepiskopla üz-üzə gəlməkdən imtina edib. 

“Tavuş hərakatı” Azərbaycanla Ermənistan arasında normallaşma prosesinə qarşıdır, İrəvanın atdığı addımları, o cümlədən işğalda olan 4 kəndin geri qaytarılmasını ölkəyə xəyanət sayaraq, Baş nazir Nikol Paşinyanın istefasını tələb edir. 

Siyasi müxalifət bu hərəkatı aktiv şəkildə dəstəkləyir, onun təşkilati, media və insan resursları, o cümlədən maliyyə qaynaqları anti-hökumət hərəkatın genişlənməsinə səfərbər olunub. Amma qeyd olunduğu kimi, kilsənin açıq dəstəyinə və təşkilatçılığına baxmayaraq, erməni cəmiyyəti ona dəstək vermədi. Bunu bir neçə səbəblə əlaqələndirmək olar:

Birincisi, “Tavuş hərəkatı” Azərbaycanla sülh prosesinə qarşı çıxır, amma alternativlər təklif etmir. Baş nazir Paşinyan bu amili daim qabardır və Azərbaycanla sərhədlərin müəyyən olunmasının, təhlükəsizlik qarantiyaları əldə edilməsinin alternativinin müharibə olduğunu bəyan edib. “Bu müharibə o qədər də haqsız olmayacaq”, - Paşinyan vurğulayıb. Baş nazirin bu çıxışı cəmiyyətdə ciddi rezonans yaratdı və əsas təbəqələr tərəfindən qəbul edildi. İctimai rəydə bu fikir hakimdir ki, Ermənistan Azərbaycanla sülh sazişi imzalayıb, Avropa İttifaqına inteqrasiya xəttini davam etdirməlidir. Rusiya artıq müttəfiq deyil, onun israrla ölkədə hərbi-siyasi varlığını saxlamağa çalışması Ermənistanı çıxılmaz vəziyyətə salacaq. Ona görə, hazırki şəraitdən maksimum yaralanaraq, Qərbin iqtisadi, siyasi dəstəyini əldə etməklə, gələcəkdə sülh sazişi imzalayaraq, Türkiyə və Azərbaycanla sərhədləri açmaqla ölkəni indiki dalandan çıxarmaq olar. “Tavuş hərəkatı” Rusiya ilə ənənəvi “müttəfiqliyin” tərəfdarı olmaqla, cəmiyyətin əsas hissəsinin bu istəklərinə qarşı yönəlib.